İnsanın yaşamındaki en güzel anları bir çocuğun büyümesindeki yolculuğuna katıldığı andır.

İnsanın yaşamındaki en güzel anları bir çocuğun büyümesindeki yolculuğuna katıldığı andır.

Bu yolculuğa anne karnında Ali Rüzgar’ın hareketleri, tekmeler ile hissettiğim güzel ve rahatlatıcı duygularla başladı. İlk iletişimdi. Anne karnındayken her gün konuştum. Benim sevdiğim şarkıları, türküleri dinlettim. Aylar geçtikten sonra doğumuna yakın bir ara: “Doğduğunda beni gözleriyle arayacağına eminim, iki seçenek vardı, ya ‘her gün benimle konuşan bu sesin sahibi kim!’ diye sevinçle arayacaktı, ya da ‘beni bir rahat bırakmadı!’ diye 😇

Bu sorumun yanıtını artık doğunca tepkilerinden anlarım diye düşündüm. Bazı anlar vardır ya hani, o an nerede olduğunu, saati, havanın durumunu, ortamdaki kokuları, oturduğun koltuğu, dışarda çalan kornayı, üst komşunun sesini dahi hatırlarsın hani… İşte bu fotoğrafın çekildiği an’ı da öyle hatırlıyorum. Ali bana mutlulukla aşkla bakmıştı ve beklediğim sorumun yanıtı gün gibi ortadaydı. 🙏💙

Her yol hikayesi farklı. Biz bu yolculukta bazen güzergahı değiştirmek zorunda kaldık, bazen bir şansla çok güzel insanlarla karşılaştık. Bazen birlikte yola çıktıklarımızla ve bazende yolda karşılaştıklarınla vedalaştık. Hayat işte. 🍀 Bazen yolumuz düz ve boştu, bazen annemin “ayağınıza taş, gözünüze yaş değmesin” duasının ulaşmadığı zamanlar da oldu. Sonunda gözlerimizin içinin güldüğü, umutlu e hep bir sonraki kavşagı merak ettiren türden bir yolculuk yaşadık en nihayetinde. 8 yıl önce bebekliğinde bu fotoğrafın çekildiği, bu yolculuğun baş kahramının minicik olduğu anlarda yani, daha yolun başındaydım. 🐥 Bugün ise Ali Rüzgar o yolların bir kavşağında, 8. yaşının ilk günleri…🙏💙